Mi-a placut reclama asta (thanks, Dana!); pentru ca, desi e “sensibila”, are in ea o forma de tandrete pe care o gust – cea a gesturilor “baietesti” care sunt frumoase pentru ca sunt simple si firesti, nu pentru ca plutesc pe valuri de sirop venite din filme.
Mai grav e ca acum mi s-a facut o pofta colosala sa beau un Guiness. Doua, mai exact.